Alex Ebert schreef in de tijd dat hij kampte met een drugsprobleem over zijn alter-ego Edward Sharpe. Ebert zegt hier zelf over: “Edward Sharpe is gestuurd vanuit de hemel om de mensheid beter te maken, maar hij werd de hele tijd afgeleid door vrouwen waar hij verliefd op werd. Je moet er niet te veel bij nadenken, maar ik verloor mijn identiteit en vond hem terug in Edward Sharpe’’. Een mooi grondbeginsel voor de band die puttend uit roots rock, folk, gospel en psychedelische muziek de hippiebeweging uit de jaren ’60 en ’70 doet aanwakkeren.
Voor het laatste album voegde de tienkoppige band een zestal extra muzikanten toe en zij brachten afgelopen juli gezamenlijk hun derde album ‘Edward Sharpe and the Magnetic Zeros’ uit.
Rolling Stone: “Groots en evocatiever geproduceerd dan vorige albums. (zie Neil Diamond- meets Otis Redding in het orchestrale drama van “Life Is Hard”). Het koorgezang en koperzetting zijn rijk, de handen van de bandleden moeten pijn doen van al dat geklap en de doorlopende groove van de instrumentale uitdaging die het album kent. Op hun best, doet het denken aan Arcade Fire.”
Support wordt verzorgd door de Noord- Ierse singer-songwriter Foy Vance. Nog geen maand geleden stond hij voor een uitverkocht Paradiso, nu mag hij mee met de Europese tour van Edward Sharpe and the Magnetic Zeros. Zijn laatste album ‘Joy Of Nothing’ kwam afgelopen augustus uit. Hierop werkte hij samen met o.a Ed Sheeran en Bonnie Raitt.