Met Dressed Like Boys wilde Denturck een plaat maken die volledig van hemzelf is, niet als een egotrip, maar als een vorm van zelfonderzoek. Zijn teksten zijn diep persoonlijk: ze gaan over de zoektocht naar vrijheid, hechte vriendschappen, zijn homoseksualiteit, en zijn relatie. Hij schuwt echter ook zwaardere onderwerpen zoals gaybashing niet, wat zijn werk een rauwe, eerlijke laag geeft.
De muziek van Dressed Like Boys grijpt terug naar de jaren ’70 en combineert een warme, analoge sound met moderne technieken. Denk aan taperecorders, echte strijkers, Wurlitzers, Rhodes-piano’s, vintage drumsounds, en de vleugel, het instrument waarop hij als kind leerde spelen. Het resultaat is een intieme en nostalgische klankwereld die zijn emotionele teksten versterkt.
Met Dressed Like Boys zet Denturck de volumeknop bewust een tandje lager. Het project biedt een openhartige, introspectieve kijk in zijn ziel, waarin hij zijn liefde voor melodie en diepgang kan uitleven.
