Hopscotch betekent hinkelen. Een kinderspelletje, met consequenties. Sta je buiten de lijnen, dan ben je af. Binnen de lijnen ben je veilig. Maar om verder te komen, moet je risico’s nemen.
Ruben Hein (Nijmegen, 1982) wil maar zeggen: ik ben een hokje verder gesprongen. Loose Fit, het debuut op Blue Note, ligt ruim twee jaar achter ons. De pianist die na aandringen van Benjamin Herman ook bleek te kunnen zingen, heeft veel geleerd. Met uiteenlopende artiesten samen gespeeld. Van Hans Teeuwen tot Oleta Adams tot het Metropole Orkest en, recent nog, Amsterdam Sinfonietta. Hij stond op festivals als Noorderslag en North Sea Jazz. En of dat zijn veelzijdigheid nog niet genoeg onderstreept, werd hij genomineerd voor twee 3FM Awards, voor de Edison Publieksprijs en nam hij de Radio 6 Award voor Beste Soulartiest mee naar huis.
Zijn nieuwe cd Hopscotch is geen jazzplaat, geen popalbum, niet Ruben’s kijk op funky afropop. Het is van alles een beetje, maar wel goed doordacht. De sound, de rol van de muzikanten, Ruben is er eens goed voor gaan zitten. Quote: ‘Mijn stem is al glad genoeg, dus daarom heen mag het wel ranziger.’ Ruben noemde vier artiesten als referenties voor zijn nieuwe plaat: Paul Simon, Ahmad Jamal, Tony Allen en Fink.
Wij zijn benieuwd naar de nieuwe Hein.