vrijdag 10 januari 2014 2014
De gemakkelijke weg? Stefan Schill loopt er met een grote boog omheen. Ga maar na: voor zijn debuutalbum Don’t Say A Word kreeg hij juichende recensies, Matthijs van Nieuwkerk kwam in De Wereld Draait Door lofuitingen tekort om het talent van de destijds 21-jarige songschrijver te prijzen, zalen en festivals van Paradiso tot EuroSonic en Bospop stonden vol en ook in Engeland, Schotland, Frankrijk en Duitsland speelde hij het zweet in de nerven van de podiumplanken. Don’t Say A Word in het verlengde van dat succesalbum opvolgen was echter geen optie voor Stefan; daar zat voor hem geen uitdaging in. Daarom ontplooide hij zijn stijl verder en werkte aan nieuwe nummers. Dat vergde doorzettingsvermogen, focus en een enorme toewijding. Sinds zijn debuut is zijn muzieksmaak verder ontwikkeld en heeft hij nieuwe inspiratiebronnen aangeboord. Volkomen normaal als je pas 24 bent en je dankzij de muziek inspirerende ervaringen opdoet en kunt samenwerken met andere creatieve geesten. Een gevolg is dat hij de gitaar nu soms verruilt voor de camera en zich ook verdiept in fotografie. Soms moeten er offers gebracht worden om zijn creatieve hart te volgen, zoals een bijbaan nemen als koerier om de huur te kunnen betalen. Stefan heeft het er graag voor over. Wie hem probeert vast te pinnen, heeft een zware dobber. Probeer maar eens een muzikale rode draad te vinden tussen zijn huidige inspiratiebronnen, die gaan van D’Angelo, The Tallest Man On Earth tot Muse en Prince (die hij coverde voor De Wereld Draait Door Recordings).