PAARD BLOG: een kleine ode aan La Blogotheque

Door: Milan Camuzeaux

La Blogotheque
Take Away Shows van de Franse blog La Blogotheque. Pak hem beet tien jaar geleden schoof ik iedereen die maar half wilde luisteren, deze sessies onder hun neus (sorry nog, jongens). Hieronder vind je een verzameling van de videos die bij mij zijn blijven hangen, maar er is echt nog heel veel moois op hun kanaal te vinden. Van een jonge Bon Iver en St Vincent tot Yann Tiersen, Sigur Ros en Jack White. Een kruising tussen Tiny Desk (ook heel goed), busken en soms een spontaan (studenten)feest.

1 Beirut – Nantes
Wat mij betreft de mooiste sessie op dit kanaal. A-capella beginnen bovenaan de trap, en onderweg haken de instrumenten aan. Een prachtige melancholische parade die eindigt in een zee van drums en blazers. Verder luisteren: Beirut – The Flying Club Cup

2 Yeasayer – 2080
‘How big is your friends house?’ want we proppen zo’n dertig mensen in een piepklein Frans appartementje om jullie te zien spelen. Yeasayer bij La Blogetheque is zweten (‘moeten we 11 trappen op??’) door je computerscherm, maar megamooi. (begin song: 1:50) Hierna ontdekt: Yeasayer – All Hour Cymbals

3 Guillemots – Annie Let’s Not Wait
Geen idee wat er met deze band is gebeurd. De frontman wint in elk geval op twee vlakken: super goeie stem én een naam die zo die van een superheld zou kunnen zijn: Fyfe Dangerfield (zo dan) en consorten spelen hier midden op een mooie avenue in Paris. Supermooie liedjes staan er op de plaat die ik na het zien van deze sessie kocht (Through the Windowpane, voor nieuwsgierigen). Ook leuk: in hun instrumenten-arsenaal zitten o.a. typemachines en een z i n g e n d e z a a g. Meer op: Guillemots – Through the Windowpane

4 Fleet Foxes – Blue Ridge Mountains
Sjeezus, die zamenzang van Fleet Foxes. Ik weet niet of ik op latere platen van ze ooit zo onder de indruk ervan was als dat ik was van deze sessies. Het grote ‘what the f..?’ omdat je nog nooit zoiets had gehoord. Het komt allemaal zo mooi samen hier. Ook leuk: Father John Misty in actie toen hij nog een Baby John Misty was. Meer op: Fleet Foxes – Sun Giant EP

5 Arcade Fire – Neon Bible/Wake Up
Toen Arcade Fire bekend werd had ik nog nooit gezien: een band met meer dan vijf leden, een band met instrumenten die eruit zagen alsof ze ze in een Piratenschip hadden gevonden (ik was vooral onder de indruk van wat later een draailier bleek te zijn, geloof ik). Die spelen tijdens deze sessie in een lift gepropt . En in de bonusronde het prachtige ‘Wake Up’ in een tranentrekkend mooie versie. Meer op: Arcade Fire – Funeral

6 Phoenix – Listzomania/One Time Too Many
‘We kopen een ticket en we gaan doen alsof we toeristen zijn, zo!’. Hup, de toeristendubbeldekker op, met je supergoeie nieuwe plaat (Wolfgang Amadeus Phoenix) op zak en spelen. Ik snap niet hoe Phoenix het doet, zo moeiteloos goed zijn. Right off the bat. Meer op: Phoenix – Wolfgang Amadeus Phoenix

7 Jamie Lidell – Enough is Enough
De kant van La Blogotheque die zo aan busken doet denken. Een rammelig zakversterkertje, geïmproviseerde percussie (Dixies, schotjes) en een boel verbaasde Fransen (bouwvakkers in dit geval). Meer op (maar niet zo goed): Jamie Lidell – Jim 

8 Vampire Weekend – The Kids Don’t Stand a Chance
Heel Corona-proof. Vampire weekend staat hier op een parkeerplaat ruim 1.5 meter uit elkaar even een (supergoed) liedje te spelen. Meer op: Vampire Weekend – Vampire Weekend

9 Bloc Party – This Modern Love
Sta je lekker je bière te drinken, komen er een stel Fransen je vragen of je een une petite chanson wilt spelen. Alle charmes (gewoon heel irritant jengelen) worden hier in de strijd gegooid om gitarist en zanger mee te krijgen. ‘neenee, ik moet opwarmen’ stribbelen ze nog tegen.Uiteindelijk zwichten ze. Met een biertje in de hand buiten een pub in Parijs spelen ze hun breekbaarste song This Modern Love, en het pakt verdomt goed uit. Rond deze tijd: Bloc Party – A Weekend in the City (opener ‘Song for Clay’ wordt nog tevergeefs aangevraagd in de video)

10 The Kooks – Ooh La
Hierna brak die ene periode aan waarin The Kooks echt (echt) o-ver-al waren. In deze video zijn ze nog een stukje kleiner, een klein beetje broekies nog. Kijk het filmpje af en je ziet het topje van de fan-ijsberg smelten wanneer de boys hun optocht door Parijs eindigen bij de zaal waar de fans al in de rij staan. Ook leuk: spot de eerste flip-phones. Meer op: The Kooks – Inside In/Inside Out

Bonus Local Natives – Who Knows Who Cares
Beetje vals spelen mag, toch? Deze had ik zelf helemaal gemist maar mijn collega-marketeer Joeri vindt hem helemaal te gek. Verder luisteren: Local Natives – Gorilla Manor