PAARD BLOG: MAART – LET’S BRIEFLY SUMMARIZE SHALL WE?

Een overzicht van mooie nieuwe releases per maand, door programmeur Henk Koolen. We komen aan bij de derde editie van 2021. Welke albums uit maart waren de moeite waard en mocht je niet missen? Luister mee via onze Spotify lijst.

 

Jon Batiste – WE ARE (Verve)

Jon Batiste is de Miguel Wiels van Stephen Colbert en heeft al een lange carrière achter de rug én voor de boeg. Zijn album WE ARE is een bijzonder positief stemmende trip door jazzy soul-land en verwarmt de ziel net zo heerlijk als de albums van SAULT van de laatste jaren.

For Those I Love – For Those I Love (For Those I Love)

De Ierse producer David Balfe maakt één van de merkwaardigste dance-albums ever. Onder zijn pseudoniem ‘For Those I Love’ neemt hij emotioneel afscheid van een boezemvriend die zichzelf van het leven beroofde. Tekst-voordrachten die wat aan The Streets doen denken worden uitgesproken over beats die aan Burial en Jamie xx doen denken. Dancemuziek voor de postpunk-generatie, want er lopen linkjes van Murder Capital en Fontaines D.C. naar Balfe.

Arab Strap – As Days Get Dark (Rock Action)

Zestien jaar na hun laatste release komen Aidan Moffat en Malcolm Middleton weer bij elkaar voor een reünie-album. Dat soort initiatieven valt in de praktijk meestal bitter tegen, maar op ‘As Days Get Dark’ is er weer een wisselwerking die als vanouds zowel schuurt als glijdt. De dood komt ook hier vaak voorbij in de teksten, evenals eenzaamheid, verveling en donkere gedachten. Een perfecte soundtrack voor het Corona-jaar.

First Aid Kit – Who By Fire: Live Tribute To Leonard Cohen (Columbia)

Met cover-albums kom je bij mij meestal niet ver, maar de zusjes Johanna en Klara Söderberg, die tezamen First Aid Kit vormen maken een overdonderende indruk met hun interpretaties van liedjes en teksten van Leonard Cohen. Emil Svanängen (Loney, Dear) zorgde voor de spannende arrangementen en de zusjes Söderberg kunnen waarschijnlijk niet hockeyen, maar zingen als een engelenkoor.

Genesis Owusu – Smiling With No Teeth (House Anxiety)

En wat is dit nu weer? Daar komt zo maar een Australisch-Ghanese rapper uit de lucht vallen die de grenzen van de hiphop geregeld overschrijdt en zich ook prima thuis voelt in soul, elektropop, punk en dance.
‘Smiling With No Teeth’ is verbazingwekkend breed voor een debuut, maar luistert toch als een geheel. Een absolute verrassing.

 

Neil Cowley – Hall Of Mirrors (Mote)

Neil Cowley was sessiemuzikant voor onder meer Gabrielle, Zero 7 en Adele en maakte met zijn trio een soort jazz-rock. Op zijn solodebuut dient hij zich aan als de mogelijke opvolger van Nils Frahm als koning van de neoklassieke muziek. Zachte pianoklanken en click & cut-achtige beats maken van ‘Hall Of Mirrors’ een perfecte late-avond-plaat

William Doyle – Great Spans Of Muddy Time (Tough Love)

William Doyle maakte eerder (een klein beetje) furore met zijn project East India Youth, waarmee hij een Mercury Prize-nominatie binnenhaalde. Op ‘Great Spans Of Muddy Time’ combineert hij singer-songwriter-muziek met licht-experimentele elektronica en synth-pop. Warm aanbevolen voor mensen die houden van Animal Collective, Julia Holter en Depeche Mode.

Gazelle Twin & NYX – Deep England (NYX)

Gazelle Twin speelde al eens een heftige, confronterende set in de Kleine Zaal van het PAARD tijdens Rewire. Op ‘Deep England’ werkt de stemkunstenares samen met het NYX-collectief dat zichzelf omschrijft als Electronic Drone Choir. Je begrijpt het al: dit album bevat geen gemakkelijke kost. Het is een heftige horror-achrige trip door pastoraal Engeland met een sound van morgen maar een blik naar het verleden, zoals perfect geïllustreerd door een versie van Harold Perry’s toonzetting van William Blake’s “Jerusalem’.

Tune-Yards – sketchy. (4AD)

Er schijnen nogal wat mensen te zijn die Tune-Yards en met name zangeres Merill Garbus ontzettend aanstellerig vinden. Dan is er goed nieuws, want albumtitel ‘sketchy.’ Heeft dan nog steeds een rare spelling, maar de bandnaam hoeven we niet langer als tUnE-yArDs te schrijven. Dat komt ook tot uiting in de muziek , want hun vijfde album is het meest poppy klinkende uit hun oeuvre. En er mag zelfs gedanst worden, zoals op ‘hold yourself.”, want die rare spelling blijft.

Maart was een uitermate vruchtbare maand, want naast bovenstaande releases kon er ook genoten worden van The Anchoress, Black Joney, Lana Del Rey, Floating Ponts, Genghis Tron, Valerie June, Lost Girls, Nubiyan Twist, Hannah Peel, serpentwithfeet, Jane Weaver en Xiu Xiu. En dan werd het ook nog eens lente!